Hoş görü ile açtığım kapıları birer birer hızlıca çarptım suratlarına
Nefretimle sinirimin içimden büyüdüğünü hissediyorum
İyilikle iyilikleri, keyifleri için huzurları için kalıplara sokarken şekil almaya çalışırken sessizce
Kendimi ihmal ettiğimi fark ettim
Ben o gece sadece giden emeklerime ağlamadım, yoluma engel koyduğunuz için de ağladım
Güzeli hoşluğu elimden kendi bencilliğiniz ile aldığınız da yorulmuştum... Bittim.
Ailen yok hayatında, arkadaşların yok ve bir sevgilin de yok yoluna yoldaşlık edecek.
Yol senin, karar senin. Hayatın ellerinde...
Senin haricinde herkes figüran hayatında.
Yolunu çiz, gelmek isteyen tutsun elinden yürüsün yolundan
Beğenmeyen soldaki durakta bekleyebilir. Geldiği yere baka baka dönebilir.
Anladım ki herkes keyfince davranıyor...
Beni sıkıştırıyorlar dört duvara üstüme üstüme geliyor her şey.
Şimdi umrumda değil sizin söyledikleriniz, sizin hayatlarınız, yaşadıklarınız
Bencilliklerinizden sıkıldım
Bencilliğim ile artık karşınızdayım.
Bugüne kadar nadirdir kendi derdimi kendi derdi sayan
Maksatım yalnızlığı somut olarak göz önüne sermek
Yoksa tek başıma da baş ediyorum dertlerimle
Yalan yere şefkate bulamayın kaskatı tutmuş ruhunuzu...
#YazarHATUN
