Yazıyorum!

“Yazıyorum çünkü içimde susturamadığım bir ses var.” Sylvia Plath

Yazdım bugüne kadar milyonlarca kelime, binlerce cümle.
Var ettim benliğimi, duygularıma düşüncelerime hücum ederek.
Tutku, bu hayatta yaptığım her şeye bağlılık duymama tek sebep.

Mizacımın tutku ile bütünleşmesi öyle güzel ki,
Hissederek yaşamak her şeyi…
Dans ederken bir figürü, yediğin lokmayı hatta öperken bile sevdiğin birini…
Öyle güzel ki tutkuyu içimde hissetmek.

Ancak…
Kalem benim;
Kağıdım benim.
Okuduğunuzda ne anladığınız ve nasıl düşünmek istediğiniz sizin!
Haricimde herkesin fikri ve tepkileri o kadar önemsiz ki…
Hoşunuza mı gitmiyor? Okumayın.
Hoşunuza mı gitmiyor? Görmesin gözleriniz beni.
Duymak mı istemiyorsunuz? Aramayın beni;
O vakit tıkayın topuğumun ve yüksek perdeden çıkan o sesime kulaklarınızı…
Kendi şarkımı hürce söylemeye,
Hissederek dans etmeye devam edeceğim.
Seveceğim gözüme gönlüme güzel gelen tüm detayları,
Susmuyor içimdeki, dökülüyor parmaklarımdan.
Zihnimin içindeki sürekli konuşup duruyor benimle,
Anlayamazsınız.

O kadar yoruldum ki yaptığım yazdığım her şeyin yanlış anlaşılmasından, bana sorulmamasından…
Herkes püripak sanki benim tek yanlış.
Kafanızda kurup yaşadıklarınız,
Baktığınızda göremedikleriniz,
Siz insan evlatları; evet evet siz!
Anlamak için çaba harcamayan zihinlerinizle,
Empati yoksunu benliklerinizle,
Farkında olmadığınız bencilliğinizle,
Aşar yazdıklarım, ağır gelir bünyenize.

Hür’üm !
Kadınım!
Varlığımın, ruhumun farkındayım.
Biriciğim, özelim ve narinim…
Kendimi koruduğum dışı dikenlerle çevrili, mis kokulu yaseminlerle dolu bir bahçem;
İçinde herkesin her zaman göremeyeceği güzelliklerle bir dolu bir kalem var.
Sıfatınız hiç mühim olmamakla beraber;
Arkadaş, aile ne fark eder!
Sahip olduğunuz tüm kıymetli varlıklarınızın üzerine ettiğiniz ve tuttuğunuz yeminler;
Yaşattığınız naif gerçeklerle kalemin kapısından girebilir;
Duyumsadığım yaseminlerimin o hoş kokusuna ancak o vakit layık olabilirsiniz.
Yoksa dikenlerimin batışından mesul değilim!

#YazarHATUN

Kadın Olmak !

 “Sen olduğunu topuk tıkırtılarından anlıyorum…” demişti.
Güzeldi bunu işitmek…
Düşünsenize sırf bunu duyduğu için siz olduğunuzu bilerek yüzlerini size çevirip bakan,
Topuk seslerinin sahibi siz misiniz, emin olmak isteyen insanlar var.
İnsanların kafasına kazıdığınız bir izlenim…
Sonra bir gün geçmişte kendim hakkımda bulunduğum ön görülerimi okudum.
Fark ettim ki umduğum ile olduğum insan hem aynıydı hem de farklılıkları vardı.
Ancak şu konuda eminim;
Yaşım kaç olursa olsun hep 19 kalacağım.
Ne 18 kadar toy ne de başına 2 rakamını almış kadar büyük…
Bir sürü hata yapacağım, milyonlarca kez kendimi affedeceğim.
“…Mesela dişilik abidesi, her günü topuklular üstünde geçen, wamp kadınlardan olmucam…” demişim yıllar önce...
Ayakkabısının en az 5 cm ökçesi olmaz ise rahat edemeyen bir ben var artık.
Az ya da çok topuklu; ayağımı vursun ya da vurmasınlar hiç mühim değil; onları seviyorum, seveceğim.
Wamp ve dişi olmanın birbirinden çok farklı olduğunu öğrendim.
Dişi olmanın bambaşka bir dünya olduğunu, bunun ruhtan geldiğini biliyorum.
Yaydığın enerji, gösterdiğin davranış, bakışların, sözlerin hepsinin bir bütün ve özel olduğu bir durum “dişi” ve “kadın” olmak.
Bir gülüşte, bazen bir dansın figüründe gizlenmiştir bu olgular, tutku dolu bir hal...
Kanında dolaşır durur "kadınlığın haklı gururu".
İçinde hem “küçük bir kız” hem de “koca bir kadın” taşımakmış dişi olmak.
Hem “şımarmak” hem de “kendi ayaklarının üzerinde dimdik durabilmek” kadın olmak.
Hem narin kalabilmeyi yeri geldiğinde dağ olmayı bilmekmiş...
Eee ne demiştik:
“…Hep hayallerim olacak bıkmadan sıkılmadan kurmaya devam ettiğim... Benim gülüşlerim olacak aldığım her darbeden sonra tekrar ortaya çıkan...”
İşte dünya üzerinde “Kadın” olmak böyle güçlü ve zarif bir duruş!

#YazarHATUN

Yaşım 19 :)

Güçlü Kadın-I

13.06.2018 Çarşamba

             Bizim dönemimizden mi kaynaklı bilmemekle beraber bir yıl fazla bir yıl az hepimiz aynı karakter ve davranışta kızlardık. Belki de ben bilhassa öylelerini çektim kendime. Mizacımız genelde soğuk, kendi ayakları üzerinde bir şekilde durabilen, kendine yetebilen arkadaşlardık. Türkiye’nin dört bir yanında benim canlarım...

            Hayat bize üzerek ağlatarak kafamıza vura vura bazı gerçekleri önümüze sermişti. Kimimiz küçük yasta babasını kaybetti, kimimiz annesini; kimimiz evlendi boşandı bir çocuğu ile döndü baba evine; kimimiz üniversiteyi yeni bitirdi is arıyor; kimimiz evlenmek üzere; kimimiz ilişkisini rayına oturtmaya çalışıyor; kimimiz isini değiştirmek için depar atıyor; kimimiz doğru insan için kalbine kulak veriyor.

            Simdi öyle bir haldeyiz ki birbirimizin dertlerini direkt ya da dolaylı duydukça, kendimize dönüp baktıkça, her düşüşümüzde birbirimize el verir olduk. Şayet düşen sensen çoktan ayağa kalkmış olman gerek zaten! Dilerim düşmene sebep topukluların değildir bebek :) Eğer öyleyse geçir ayağa devam et yola, çünkü etrafında düşüşünden zevk alan insanlarda olacak. O güzel ellerine basıp geçmek isteyecekler, yeri gelecek saçından tutup çekecekler, gözünü dört açmazsan ayağından tutup sürükleyecekler yalan yanlış her şeye...

             Gerçek yüzümüzü sadece yakınlarımız bilebilirdi. Neden bilmiyorum?  Bu davranış bazı akıllarda farklı bir imaja hatta ikiyüzlülük ile bağdaştırılsa da bence böylesi daha iyi. Hem ben çığlık çığlığa gülerken herkesin görmesi pek hoş olmazdı dimi :)

           Koskocaman bir kalp atfedilmiş bize. Yoo övmüyorum, gerçeği söylüyorum. Hayır, Hayır megaloman değiliz!  Hayata bakış açımızdan kaynaklanıyor. Güzel bakmaya çalışıyoruz. Acıyı da aşkı da sevgiyi de derinden hissediyoruz. Belki de bu yüzden... Ne demiştim kendine yetebilen kızlardık artık genç kadınlarız. Bazen öyle bir yetiyoruz ki bazen birbirimize yer kalmadığı anlar yanlış olmasın sadece an'lar olabiliyor. Terbiye etmişiz kendimizi.

           Siz bazen buna güçlü kadın dersiniz ama zamanla ne kadar dominant, efendime şöyleyim her şeyini hallediyor bana ihtiyacı yok, başka an geliyor erkek gibi!  Evet, bu lafları da işittik. Evet, kabul bizde bazen tökezliyoruz dedim ya düşebiliyoruz. Ve siz öyle bir imaj yaratmışsınız kafanızda, düştüğümüzde bile yaklaşmaya cesaretiniz yok. Korkuyorsunuz. Bazı şeyler sizi aşıyor devasa geliyor. Kontrolü elinizde olmayan hiç birşeye istediğiniz olmuyor. Kontrolü elinize almanız gereken yerlerde de zaten yoksunuz. Ben görmedim hiç güçlü bir kadının karsısında güçlü olan ve güçlü kalan bir erkek. Ya düşerse deyip elinizi belinden çekmeden aynı yolu beraber yürümeye cesaretiniz yok ki o kadının eli zaten sizin belinizi sarmıştır. Ama şunun bilincindeyim ki; güçlü bir kadını el üstünde tutmaya cesaretiniz olmadığı gibi aciz davranan size muhtaç olan sizi kullanan zayıf kadınları tercih ediyorsunuz. Erkeklik gücünüzü hissedebilmek adına zayıfı tercih ediyorsunuz. Zoru seçip kendinizi aşmak varken... Bizde maalesef ki rol yapmayı beceremeyen kadınlarız. Korkunuzdan kaçıp gitmek istediğinizde "dur, gitme, kal" derken size muhtaç değildik bilakis sizi seviyor ve sizin aslında ne kadar güçlü olduğunuzu size göstermek istiyorduk. En azından inancımız bu yöndeydi.

Bazılarınız bu süreçte yalpaladı. Kendini değerli bir çiğ tanesi sandı belki bulunmaz bir Hint kumaşı :) bak bu süreci izlemekte çok zevkliydi. Bizi zayıf kalmayı tercih edenlerle karşılaştırmanız eğlenceliydi. Ta ki oyunun sonuna gelene kadar. Bitti! Ben genelde terk edilmeyi bile isteye tercih eden tarafım. Kafamda soru işareti olmasın isterim. Ki biliyorum giden hep pişman!  :)

Güçlüyü zayıfta ararsanız şaşkına dönersiniz böyle...

            Güçlü kadın ağlaya ağlaya dik durabilen; zorluklar karşısında başarma gücünü kendinde gören; tek başına tüm duygu ve düşünceleriyle kendine yetebilen; duygularının arkasında durup savunabilen; kaçak oynamayıp kendine öne atan kadındır.

            Her yerde onlara rastlamanız mümkün tabi görmeye ve onları yaşamaya cesaretiniz varsa. Tanımasakta birbirimizi sayımız yadsınamayacak kadar fazla...

YazarHATUN