Yarat!

Bazen bir adamın doğan Güneş'i, gecesini aydınlatan Ay'ı olursun.
Hayatındaki büyük resmi, biricik öznesi; ruhunun ilk gördüğü hep sen olursun.
Bir kadın olarak ruh aleminde gerçekten ne olmak istersin?
İçindeki yaratıcı gücü kullanıp kendi gerçeğini baştan yazmak nasıl geliyor kulağa?
İçindeki gücü her doğan gün yeniden keşfet.
İçindeki tanrıçayı.
Ruhundan kalbine; kalbinden zihnine; zihninden bedenine... 

Biricik ve tek olduğunu tekrar tekrar hatırla.
Sana sunulan tüm güzellikleri kimden gelirse gelsin almayı ihmal etme; Hepsi senin içindeki güzelliğe bahşedilmiş olan...
Sana ruhunda kırmızı halı serene de bak; senin için bir dokunuşu ile göğü gökkuşağına bulayana da... Yarat; yazdıklarınla, yaptıklarınla, söylediklerinle, dansınla...
Her kim olursa olsun yardım et insanlara; ses ver, gönül ver kim olursa.
En nihayetinde değer ver yarattıklarına gönülden değer verip, zaman ayıranlara...

İyi ol; kendince iyi ol ve yüreğini aç sevgiye aç olan her kim her ne varsa.
Sev bütünüyle acısıyla tatlısıyla sev ve yol gösteren ol tüm insanlara...
Onlar için gözlerinle ve sevginle yarat; yeni pencereler aç.

En çokta seni sevene güzellikler yarat.
Yine söylüyorum:
Koskoca bir balon yarat içinde yalnızca iki can'ın bir bütün olduğu;
Mahrem ve kapkalın duvarları olan...
Kalbinin üstünde bir kez daha atan o can'a bahşet sana bahşettiklerini  
Kırmızı halı mı serdi yoluna, tut onun elini yürü o yolda;
Gökkuşağına mı boyadı göğü, yasla başını onun göğsüne seyret alemi onunla...
Sen ondan denizi getirmesini iste
Aynı zamanda sun en sıcağını, en soğunu ve en derinini ona...

Herkes görsün, duysun sizleri,
Ama aslolan sizi birbirinizden başka kimse bilemesin. 

Şimdi bir adam düşün güzel kadın:
Ay'ı da sensin Güneş'i de...
Günüde sensin gecesi de...
Seni görmek için tüm suretlere kör olan bir adam bu.
Senden gelecek tek kelimeye aç,
Tüm sesleri susturmuş da kulağına çalınacak tek kelamına muhtaç.
Kollarında nefes alıp çiçek açmanı isteyen,
Tüm kalbi, ruhu, sesi, sureti, zihni, fikri, zikri sana aşık, sana bağlı...
"Her şey"i olduğun bir adam düşün, işte o senin!

Sen ise: 
Kollarında mutlak huzuru daim kılmak istediğin,
Dört bir tarafını sarmış her daim orada olduğunu bildiğin,
Herkesin gördüğü, bildiği ve horca kullanmak için istediği,
Ruhundan gelen tüm güzellikleri yalnızca ona sunabildiğin biri...

Hırstan, egodan, iki yüzlülükten, yalan ve sırlardan arınmış, samimiyet dolu bir ilişki!
Ne güzel bir yaratıcılıktır bu!

Tarih 28/09/2024'ü gösterir. 
Benden bana  gelir bu yazı.  
Ben yaratmak için yazarım.

#YazarHATUN

Bu şarkı...

Bir günü bitirmenin şerefine,
Karanlıkta oturup baş başa içilecek bir kadeh şarap hatırına,
Kalbine sindire sindire dinle.
Etrafımızdaki mumların sarı ışığıyla,
Birbirimizi daha iyi görmek adına,
Büyüyecek göz bebeklerimizin karanlık şerefine defalarca dinle bu şarkıyı...
Karışırken kısık seslerimiz geceye,
Bile isteye saklayacağız mahremiyeti mum ışığında...
Sen ki bile isteye daha iyi duymak için yaklaşacaksın bana karış karış,
Sadece karışmak için ruhuma...
Sonra yavaşça gömeceksin kafanı boynuma,
Duyumsamak isteyeceksin kokumu çünkü
Sen bende tek olmak istersin, değil mi?
Senin olanı hissederek ruhunda katmerlemek...
Ve sen 'çocuk' hayatta kaybetmekten korkarken kaybetmek için çabalarsın.
Gidişi görmek sana acı verse de sorun olmaz.
Çünkü sen bir zamanlar yalnız kadının yalnız adamıydın.
Öyle değil mi?

#YazarHATUN

Istanbul

Istanbul'u benimle karış karış keşfeden bir adam tanıyorum.
Dolaşıyoruz el ele bilmediğimiz semtleri
Bazen Turgut oluyor benim gözümde
Ben yanında sevdiği kadın Tomris.
Bazen Sabahattin Ali gibi mahsunlaşıyor, gözlerimin içine bakarak
Ben deli dolu Maria...
Hayattaki tek emelim kalbini kalbime payidar kılmak
Uyuyorum yanımda o adam
Uyanıyorum güneşi bir damla odamıza sokmuyoruz.
Bir loşlukta sarıyor kollarını bana
Bakıyorum gözlerine görüyorum karşımda Cemal Süreya
Yollardayız deli divane
Dilimde Orhan Veli'den "Istanbul'u dinliyorum"...
Pierre Loti'ye çıkıyoruz hafif bir yağmur var.
Gelişimizin şerefine koyuveriyor gözyaşlarını
Ipıslak olmuş üzerimiz, İstanbul'u izliyoruz.
Bir çay içiyoruz, yağmurla karışık.
Gidiyor elim ellerine.
Huzur mu? bu işte.
Karlar yağıyor yüzümüze çarpa çarpa...
Ben ki Sultan Ahmet'te uçuşan bir kuş misali
Pek mutlu, pek neşeli.
Park lambasına dolanıyor gözlerim
Geçiyorum önüne,
Şimdi kar daha parlak düşüyor siyah saçlarıma.
Kıştan beyazlaşmış buğday tenim daha bir pak şimdi.
Çeviyorum gözlerimi o adama
Sanki daha da güzel bakıyor bana.
Karaköy'den Kadıköy'e geçmeye çalışıyoruz akşamın kalabalığında
Sarılıyor belime sanki bütün kalabalıktan korumak istercesine
Birileri şarkı söylüyor ağızlarında
"...Ayrılık ayrılık aman ayrılık
Her bir dertten ala yaman ayrılık..."
Bakıyorum yüzüne... Daha bir sıkı sarılıyorum.
Ardından Drama köprüsü çalınmaya başlıyor.
Istanbul seviyor beni, ben onu daha çok...
Karlı bir akşamda bir medreseye giriyoruz.
Bambaşka bir hayat keşfediyorum.
Eski bir kubbenin içindeyiz.
Beyler, amcalar fokur fokur tüttürüyorlar nargilelerini
Hem bir sükun hakim ortalıkta.
Kimse ses etmiyor varlığıma
Pek hanım hanımcık oturuyorum o adamın karşısına
Bir tavla atıp bir acı kahve içip, yanıya geçiyorum usulca.
Kırk yıl daha ekliyoruz hatrımıza.
Hatır gönül bilmemezlik yapmayız biz.
Özlüyorum arada Gülhane'de yaz havasını
Çınlatıyorum o adama...
İstiyor arada gönül, bir daha Galata'ya çıkmayı
Bir ihtimal korka korka İstiklal caddesini.
Kız kulesine karşı çay içmeyi de unutmayalım...
Hepsi birer söz diğer gelişime sakladığımız.
Istanbul'un rüzgarı, soğukta bıçak gibi kesermiş insanı
Gözlerimi çeviriyorum gökyüzüne
martılar uçuşuyor hürce, çığlık çığlığa
Çok açıkmışız paylaşmak istesemde gevreğimi yapamadım
Yedim bir soğukta soğuyan çayımla.
Karşıda görüyorum Haydar Paşa garını...
Haykırıyorum gökyüzüne sessizce; bir çocuk sevdim...
Gider ayak bir müzeye götürüyor bu adam beni.
Mükemmel büyük...
Sanki ruhumu hediye ediyor bana.
Yüzümden gülücükler düşmüyor hiç.
Otomobiller görüyorum geçmişte bindiğim.
At arabaları görüyorum, ben önceden Sındırella
Savaş uçakları görüyorum,
İngiliz trenleri...
Gemiler görüyorum, sevdiğimi yolluyorum
Gün sayıyıyorum gelsin diye.
Denizaltına giriyoruz savaşta yaşamış o adam orada
O denizaltının kokusu gülümsetiyor onu.
İçindeki tutkuyu sessizce hissediyorum.
Onun en yakını benim.
Duvarsızı, sınırsızı...
Aile yadigarı olan bu müzede sonra Ata'ma ait parçalar buluyorum.
Gazi Mustafa Kemal'in mühürleri
Kıyafetleri, kullandığı fincana kadar,
Ve daha nicesi dile dökemediğim...
Bir adam beni benimle yaşamayı severken
Keşfetmeyi severken benimle bilinmezlikleri
Ben nasıl seni sevemem diyebilirim ki...
Ve ben ki,
Her keşfettiğim yerde, buluyorum kendimi.
Ben Istanbul'un kırklarının sonu, ellilerinin ortası, altmışlarının başıyım.
Ben yaşamışım o eski evlerde eski Istanbul'u
Ben yazıp, ben söylemişim.
Ben en güzel, en çetrefilli aşkları yaşayıp
Dillerine dolandırmışım herkesin.
Şimdi ise yaşadıklarımı okuyorum birer birer.
Ne de güzel yazmışım...
Ruhum pek güzel...

YazarHATUN

Dünyası olmak...

Birinin bütün dünyası olmak istiyorum,
Çarpan kalbi, gülen gözleri...
Birinin bütün dünyası olmak istiyorum,
Elleriyle tuttuğu yüz, baktığı bir çift göz...
Birinin bütün dünyası olmak istiyorum,
Huzurlu, mutlu cenneti,
Üzülüp kahrolduğu alev alev yandığı cehennemi...
Birinin bütün dünyası olmak istiyorum,
Bakmaya, sevmeye doyamadığı...
Ben bir adamın,
Ama adam gibi adamın kadını olmak istiyorum.

Melis ŞAHİN