uzun zamandır yazmıyordum
çünkü güzel bir tatil ve iki hafta geçirdim
düşünmeye fırsat bulamadığım güzel zamanlarım...
şimdi tekrardan bakıyorum, görüyorum ve düşünüyorum
sizin düşünemediğiniz incelikte ve seviyede...
insanların katmanları vardır,
kendi eliyle kendini yerleştirdiği basamaklar...
ruhunuzun, kişiliğinizin, duygularınızın ve düşüncelerinizin basamakları...
bilmiyorum benim kafamda çağrışan ile sizin okuduğunuzda oluşan aynı mı?
bazı insanlar bazıları için isteyerek ve istemeyerek basamak olurlar hayatlarında.
ben isteyerek basamak olanlardanım, daha doğruyu ve güzeli görebilmeleri için
ve en önemlisi nirvana olabilmek için.
nitekim hayatlarından çekildiğimde gördüğüm yalpalanmalarının
eserimin derin eksikliği olduğunu bilirim.
ben ise basamak tercih etmem birilerinin üstlerine basıp geçmek huyum değildir, bilinir.
ben gözlemlemeyi severim, en yakınlarımın ise kalplerini hissederim,
kahkahalarını işitirim,
gözyaşlarını silerim bazen beraber ağlarım.
sol'uma basarım bilirim bazılarını rahatlatır ritmim,
oldukları yerin sesini duymak hoşlarına gider.
neden bilmiş yazıyorum sizin gözünüzde bilmiyorum.
ben buna "kendini bilmek" diyorum.
bazen çok düşünüyorum bu konu hakkında neden?
yapılan saçmalıkların sebebi var mı?
kendinizce girilen tavırların sizin tabirinizle triplerin...
kaybedilenin suali olunmaz
sormamalısınız neden diye?
neden'i sizde
hayat'ınız sizde
her şey elinizdeyken,
kaybetmekte sizde kazanmakta...
neyi, nasıl, ne zaman...
işte zaman benim.
kazanan benim.
"ruhuma dokunan kalp" bastan başa benim...
hep "ben'im" sadece "benim"
bak bana sana göre megolaman mıyım?
sen beni benden iyi bilirsin...
tabiki değilim.

YazarHATUN

iz.

göz dolduracak,
kalp sızlatacak bir iz...
sevmek bilhassa
asık olmak eyleminin zirvesini,
erken yaşta tırmanmış olan bizler;
sevmeyi öğreten,
kalp denilen olgunun varlığını hissettiren bizler,
zamanında var olduğumuz hayatların en derin köşelerinden izler bırakırız.
iz bırakmayı severiz
yaşatılmak onur verir bize
eminim ki yasamak mutlu eder onları gizlize
güzel bir anı özellikle
her şeyi silebilirsin, çöpe atabilirsin hatta,
kafanın içindekileri hariç...
aklını ansızın delen bir anının
kalbinde yarattığı yıldırımı,
nasıl silebilir ki insan...
insan sever bir kere
güzel, en özel...
büyüdükçe,
yandıkça ruhun hissetmezsin aşkı.
sonra önünde, elinde somut olan her şeye
ama her şeye
anılarını yükleyerek devam edersin yola.
derinliklerde sakladığın gerçek
yaşam biçimin haline dönüşür.
hep aynı örnekler,
hep aynı bitişler...
bakıyorum sonuçlarda aynı...
unutulmayacaksın,
unutulmayacağım...
tekerrürler asıllarını yaşatır derlerdi inanmazdım
tecrübe etmenin bu denli can yakacağını düşünmezdim
daha bir büyüyoruz...
ama bazı şeyler hep aynı
birbirlerinin her bir zerresini bilen
iki kalp,
tek aşk...

Yazar Hatun

vazgeçtim

ilk askını hatırla ..
ne kadar çok sevdin
bir o kadar da habersizdin her şeyden
onu kendin gibi sanırdın
her dediğine inanırdın
yaptığı her yanlışla gerçek yüzünü gördün
ama her seferinde kalbini kandırdın
masum severdin
o da senin masum sevişini severdi kızım
kimse onu böyle sevmemişti annesi dışında
sonra içindeki masumiyeti bitirdi
sen büyüdün
küçük bir kızken, koskocaman kadın oldun
öğrendin herşeyi
kimseyi bir daha böyle masum sevmeyecektin söz verdin kendine
senin iyiliğini çaldı senden
onun gözyaşlarını silmesini beklerken artık nasıl silmen gerektiğini öğrendin
sadece kalbinden süzülen damlaları değil, insanları da...
sonrada dersin işte böyle
"vazgeçtim"
sonra arkadan duyulur bir Sezen Aksu parçası,
aynen şöyle der...
"vazgeçtim gözlerinden
vazgeçtim sözlerinden
bir ah de yeter..."

Yazar Hatun

otur ve izle

hayatta yemekten en zevk aldığım şey midye iken,
eve gelen midyeyi tok olduğum için yiyemediğimde birşeyi fark ettim.
bazen birşeyi deli gibi sevsende,
bazı durumlarda uzak durmak zorunda kalıyorsun.
bazı şeyleri sindirmek gerekiyor,
bazı şeyleri sineye çekmek gibi...
bazen çok sevdiğinden uzak durmak gerek bazı şeyler için
mesela o öğrenmeli gerçekleri,
anlamalı sevdiğini,
pişmanlığa boğulmalı ruhu
neden biliyor musun?
askı mümkün mertebe sonsuz kılmak için...
sonsuz ayrılıkta anlamalı,sonsuza kadar değerini
hep güzel bir yerde anılmak istiyorsan
hatta ölene dek sevilmek
belki uzak durmalısın sevdiğinden.
seni bırakıp giderken anlamadığı duygularına
gömmelisin onu yokluğun ile
yokluğun terbiye etmeli onu eğer bu kadar sonsuz kılmak istediyse seni
sen baska birinin elini tuttuğunda anlamalı seni gerçekten sevdiğini
sen baska birinin eşi olduğunda yasamalı her seferinde pişmanlığı
üzülme bırakıp gittiği için
belki o imkansızı seviyordur
onun bu yönünü de diğer özellikleri gibi öğrenememiş,
hatta cok gec farketmiş olabilirsin
belki sahte ruhlarda bitirmek istemiş olabilir "seni seviyorum"ları, sevmeleri, sevişmeleri
üzülme sahte ruhlarla temizleyemez geçmişini; bilhassa seni.
unutma askı senden öğrendi
o hala küçük bir çoçuk; büyümedi.
şimdi yalpalanışını izle...

Yazar Hatun