parça'm

Bir parçam kaldı sende...
Bir parçamı bıraktım avuçlarına bir kez daha...
Kalbimi bıraktım belki de, benden habersiz yeşeren umutlarımı...
Doğmamış çocuğumu bıraktım sana.
Bir fısıltımı bıraktım içinde isminin olduğu...
Bir damla da gözyaşımı akıttım,
Ruhum bas bas bağırırken dışarıda can bulan bir damla yaş...
Şimdi parmaklarım döküyor sana ait ne varsa...
Hissediyorum hissetmemek adına direndiğim ne varsa hücum ediyorlar bedenimden dışarıya...
Titriyorum,
Yalnız vaad edilmiş bir sarılmanın verdiği bir titreme değil bu;
Aksine yağan yağmurun altında tek başına üşümek bu...
Söylüyorum ruhuna... konuşuyorum ruhunla.
Sen bilmesen de duyuyor beni...
Diğerleri gibi olmalıydın sende, diğerlerini bırakıp geçtiğim yerde kalmalıydın.
Gönlüm el vermedi her bıraktığım da tuttum seni.
Onların yanına koydum da, her koyduğum anda çekti aldı ellerim...
Bitmeyecek ruhundan ruhuma işlenen yoğunluk...
Devam ediyor.
Daha iyi olabilmek adına durduk.
Ancak her gün sayıklıyor ruhum.
Sen bana aitsin, bende sana.
Sabret.

YazarHATUN

Mavi

Sayıklanan son isimdi şüphesiz kalbimdeki,
Derinliğinden sual olunmaz baştan başa mavi.
Aşk demektir mavi telaş
Mavi, bir martının kanat çırpışıdır gökyüzünde,
Bir denizin hırçın dalgasıdır.
Güzel beyazda,
Mavi duvarlardır huzur.
Saçılır çiçeklerim gökyüzüne
İsterim kapılsınlar mavi telaşa
Bürünsünler neşeye...
Bir kızın koşan adımlarıydı mavi telaş,
Boş koridorlarda...
Huzur olmak isteyen adam ile
Asi bir küçük kızın sonsuzluğuydu kutsal renk.
Birimiz hırçın deniz, birimiz huzur dolu gökyüzü,
İşte ikimizde maviyiz.
Şuan derin bir rüyada mavi.
Uyanırsa bulanır gözleri,
Bırakın bulansın griye.
Geçer mevsimler biter yıllar, biter aylar...
Döner mavi güneşe...
Güneş parlak, güneş sıcak...
Mavi kutsal, mavi ulu...
Buluşurlar iki mavi güneşin yakıcılığında...
Ama önce yağmura katlanmamız gerek...
Sadece bilirim.
Ben bilirim.
Bir ben,
Mavinin hikayesini bilirim...

YazarHATUN

Sen Bile...

Duşun altında saatlerce durmak.
Akıp giden su.
Sana çarpıp,
Seni arındırmak için senin parçaların ile yere düşen her bir damla...
Yüzmek kadar hürce ve coşkulu bir arındırma değil de;
Daha ziyade yağmurda tek başına yürümek gibi.
Belki daha yalnız ve çaresizce...
Bugün biraz daha yalnızım.
İnsanların istekleri hep benden ağır basarken,
Yükselen sesimin getirdiği,
Bencil hareketlerle karşı karşıyayım yine.
Sorgulamak, içine dönmek...
İçine döndüğünde, bulunduğun sokağı yoklamak yavaşça...
Çıkmaz sokakta paslı demirlere tırmanmaya çalışıp,
Çöpün üstüne düşen başı belada biri gibiyim!
Ve yine aynı sokakta, aynı yerde dikelmiş, duruyorum.
Hayata dair sorduğum milyonlarca soru,
Belki yüz binlerce kez aynı soru
ve aynı cevaplar...
Bu mantıksızlık ile farklı sonuçlar beklemek...
Yalnızım tek kelime...
Bilirsin soğursa kalbim, soğur tenim.
Şimdi ise kalbim çarpmıyor sanki
Öyle kapıldım ki bu gereksiz hengameye
Ben artık tanımıyorum ben'i!
Sırtımı dayadığım çakıl taşları rahatsız ediyor bedenimi,
Güneş batmaya başladı.
Güneşim batarsa umutlarımda söner biliyorum.
Neye umut, niçin umut?
Kalbimin kırıkları o kadar fazla ki...
Kimse yanaşmıyor toplamaya... sen bile...

                                                                                             Yazar HATUN

vazgeçtim

ilk askını hatırla ..
ne kadar çok sevdin
bir o kadar da habersizdin her şeyden
onu kendin gibi sanırdın
her dediğine inanırdın
yaptığı her yanlışla gerçek yüzünü gördün
ama her seferinde kalbini kandırdın
masum severdin
o da senin masum sevişini severdi kızım
kimse onu böyle sevmemişti annesi dışında
sonra içindeki masumiyeti bitirdi
sen büyüdün
küçük bir kızken, koskocaman kadın oldun
öğrendin herşeyi
kimseyi bir daha böyle masum sevmeyecektin söz verdin kendine
senin iyiliğini çaldı senden
onun gözyaşlarını silmesini beklerken artık nasıl silmen gerektiğini öğrendin
sadece kalbinden süzülen damlaları değil, insanları da...
sonrada dersin işte böyle
"vazgeçtim"
sonra arkadan duyulur bir Sezen Aksu parçası,
aynen şöyle der...
"vazgeçtim gözlerinden
vazgeçtim sözlerinden
bir ah de yeter..."

Yazar Hatun