Hayatta hatalar yapılarak doğrular
bulunur.
Hata yaparak yanlış
sandıklarının
doğru olduğunu anlarsın.
Hatalar büyütür insanı,
Hatalar yaptıkça anlarsın saçma
bulduklarının yerinde olduğunu.
Hata yaptıkça öğrenirsin
gerçekleri,
Öğrenirsin
berraklığın
aslını.
Hatalar bir daha doğurur
seni hayata,
Bu sefer gerçekten gözlerini açmış
olursun gün ışığına.
Ama bir o kadar da gardını almış.
Hatalar olman gereken insanı yaratır.
Çokça yüz tanıman demektir bu;
Çokça düşmen, yine bir o
kadar tek başına kalkman demektir.
Canını acıtanlarla kendine duvarlar
örüp güçlenmendir sessizce…
Hatalar doğru
insanı görmeni sağlar.
Ya da doğru sandıklarınla
hata yaptırarak doğruyu çeker
sana adım adım…
Hataların anlamlarını yakalaman için
zamanın geçmesi gerekir.
Düşman sandıklarının
aslında dostluğunu hatalar öğretir.
Can bildiklerinin yalancı olduğunu,
Asla dediklerinin mümkün...
İnsana zaman şahittir.
Söylenen bir cümle, yazılan bir yazı şahittir
gerçeklere...
Gerçeğe aşık bir insan korkar mı
kapının önündeki
gerçeklerden?
Her an çalmaya hazırlar kapıyı.
Şimdi sebepsizce
suskunlar,
Korkar insan.
Söyleyeceklerinden,
hissettireceklerinden...
Çalmak için kapıyı neyi beklerler
bilinmez…
Bir şarkı
mı, bir derin söz mü?
Korkar da söyleyemez insan.
Ne bir şarkı
söylemeye sesi çıkar;
Ne de derin bir söz söylemeye, bir yazı
okumaya…
YazarHATUN
