11 Kasım 2017
İnsanları tanıyorum dedikçe
Hissedilenleri hissettiğimi sandıkça
Yenileri tanır
yenileri biriktirir oldum içimde
her bir insan birer engebe kalbimde
aşılması gereken bir yol
ulaşılması gereken bir hedef
kazanılması gereken bir zafer
keşfedilmesi gereken bir mabet,
hisleri ise birer hazine bende...
nasıl tanısam sizleri dedikçe
bir yüzünüzü daha keşfediyorum
unutulan cümleler
verilmiş zamansız sözler...
samimiyetsiz samimi gülüşmeler...
Öğrenemediğim tek şey yalan yere ışıldayan gözlerle gülümsemek olsa gerek
açık kitap gibi yüzüm
gözlerim istisnasız herşeyin şahidi.
Uzun zamandan sonra koca bir sır daha sunuyorum sana
kapılar kapandıkça bir bir yüzüme sırtımdan bir kuvvet beni çekiyor karanlığına
kulağımda iskambil kağıtlarının sesleri
bir oyundayım şimdi
kazananın bellisiz kaybedenin bol olduğu bir oyun...
kim için oyundaydık
nasıl bir oyundu içine çekildiğim karanlık.
.
.
.
.
Son sadece bir cümleye aittir..
Keşke seninle başka bir zamanda karşılaşsaydık.
YazarHATUN
