Oyun

23.04.2018 00.58

Hayat oyununda her rolü benimsemek lazım,
İyi bir kız, kötü bir kadın
Her daim öğretildiği gibi şeytan topuklu giyerdi.
Kız ruhunun kapılarını kapatır ayağına topuklularını geçirir kadın oluverirdi
Gülümserdi,
Açılan her kapıya gülümserdi.
Gördüğü her yüze gülümserdi.
Ve gözlere gözlerini değdirirdi.
Bilerek…
Bazen severek bazen can yakmak için
Anlatabilmek için düşündüklerini.
Gözlerinde insanların gerçeklerini görebilmek
Kalplerinden dökebilmek için…
Bilirsin sadece bazıları görebilir içindeki derini.
Susmak gerekirdi,
Çünkü anlatırdı yazılmış kelimeler,  bin bir duygu ile kurulmuş cümleler
Bir dokunuş anlatırdı yıllarca içinde büyüttüklerini
Bir şimşek çarpardı ruhta
Zihin karşı çıkar, beden geri çekilirdi.
Ruhuyla hareket edenler daha küçük bir kız şimdi
Zihnini topuklarının tıkırtısına bırakanlar için açılan kapılar hissizdi.
Bedeniyle yürüyüp gidenler ise rüzgara bırakıp başkalarının yoluna köle olanlardı
Başkalarının hayallerine yardımcı olup hayat denilen oyunda figüran olmayı tercih ederlerdi.
Kendini deneyimlemeyi öğrenmeli küçük bir kız.
Figüran olursan bir hayatta ne hissedersin?
Zihninle hareket edip bütün duygularını hiçe sayarsan mutlu olur musun?
Duygularınla hareket edip kendini yaşayınca acı çeker misin küçüğüm…

                                                                                              #YazarHATUN

Canınızı tırnaklarını bastıra bastıra acıttıkları oldu mu
Yorgunluğunuza derman olacak bir çift kol ararken
Sizi yol kenarına elleriyle sert bir şekilde ittirdiler mi?
Söylemek istediğiniz onlarca söz varken
Boğazına sırf kalpkeri kırılmasın diye demedikleriniz
Ya da sevginizi belli etmek isterken sustuğunuz zamanlarınız
Bugün yine boşluktayım arkadaş
senin gibi ağlıyorum yine
senin gibi sövüyorum hayatıma
insanlar yaptıklarını göremeyecek kadar acımasızlar
seni ne hale soktuklarını umursamayacak kadar vicdansız
ve her gönülkapını açtığını seni suclar
parmaklarını kalbine doğrulta doğrulta
her sabah ölmeyi hesap ederek uyanırsın
adım atmadan sokağa günün kötü başlar
ya birileri laf eder ya da birşeyler duyarsın
adım atarsın dışarı sokaktaki kedi bile ters
şerefsizin biri gelir laf atar tanımazsın etmezsin
otobüse el kaldırırsın görmemezlikten gelir basar gider
herkes kendini nimetten sayar herkesin hayatı mühimdir
Ama senin ki hariç
Canlarını mı sıktın boşverir geçer insanlar
Çok mu severlerdi artık umrumda değilsin olur hem sözle hem davranışla
anlarsın işte çok sevmenin iş görmediğini herkesin senin dengin olmadığını
bu kafayla gidersen kimsenin senin dengin olamayacağını
Sen sevmenin mühim olduğu zamanda doğmuşsun
nasıl olmuşsa buraya düşmüşsün...
İnsanlar onlara iyiken iyiler
Kimse senin kötü halini düşünmez
Kimse kötü halinde destek olmak istemez bu günlerde geçer demez
Sadece kötü halinde gösterdğine istinaeden seni yargılarlar
çok yoruldum
ben her gün biraz daha ölüme yaklaşırken
siz insanoğlu hiç mi yorulmadınız bu kadar kırmaktan üzmekten
ölürsem bunun sorumlusu bir sürü insna bırakıcam geri de biliyorum.
Canım bu kadar acırken sizi affetmiyorum affetmiyorum !!

Fısıltı

Bir fısıltı diledim gecelerce
Diledim Allah'tan
Dinledi gökyüzü, ay, yıldız.
Ağaçlar, çiçekler, çatıdaki kuş eşlik etti.
Yol göstersin istedim.
Sapaklara daldım, dardayım.

Bir fısıltıya kurban ettim ruhumu...
Havaya karışan cümlelerimi anlasın istedim.
Anlasın da bir cevap versin istedim.
Sicim gibi inen yaşlara dur desin;
Araftayken tutup çeksin istedim.

Tüm yüklerimden kurtulmaya bir fısıltı yeterdi
Hürce yaşamam için bana yol göstermeli...
Sızı hissediyorum bedenimde,
Dokunmak istiyorum sızımı dindirecek her şeye.
Bir çiçeğe, bir denize, birde o'na.
Elim varmıyor günah gibi...
Tarif edemiyorum sızıyı
Şekillenmiyor dilimde, sadece acıyor.

Ne hissediyorum bilmiyorum
Bir fısıltı istiyorum.
Yalvarırım bir fısıltı sadece
Çok mu zor gün ışığına çıkmam
Niye duvarsız bir hapishanede ruhum
Yolu bilen de sensin varılacak yeri de
Gerçeği söyleyecek olan da, ne yapmam gerekeni de
Bir tek sen!
Yol göster!
Senden gelen bir parçaya bile ihtiyacım var.
Cana ihtiyacım var yaşamak için...

Kime söylüyorum bunları biliyor musunuz?
Uğruna bütün yanlışlara boyun eğdiğim,
Günahlara koşa koşa gittiğim,
Düşünmeden yoluna düştüğüme bunca haykırışım...




Sadece
Kalbime!

YazarHATUN

Hata

Hayatta hatalar yapılarak doğrular bulunur.

Hata yaparak yanlış sandıklarının doğru olduğunu anlarsın.

Hatalar büyütür insanı,

Hatalar yaptıkça anlarsın saçma bulduklarının yerinde olduğunu.

Hata yaptıkça öğrenirsin gerçekleri,

Öğrenirsin berraklığın aslını.

Hatalar bir daha doğurur seni hayata,

Bu sefer gerçekten gözlerini açmış olursun gün ışığına.

Ama bir o kadar da gardını almış.

Hatalar olman gereken insanı yaratır.

Çokça yüz tanıman demektir bu;

Çokça düşmen, yine bir o kadar tek başına kalkman demektir.

Canını acıtanlarla kendine duvarlar örüp güçlenmendir sessizce…

Hatalar doğru insanı görmeni sağlar.

Ya da doğru sandıklarınla hata yaptırarak doğruyu çeker sana adım adım…

Hataların anlamlarını yakalaman için zamanın geçmesi gerekir.

Düşman sandıklarının aslında dostluğunu hatalar öğretir.

Can bildiklerinin yalancı olduğunu,

Asla dediklerinin mümkün...

İnsana zaman şahittir.

Söylenen bir cümle, yazılan bir yazı şahittir gerçeklere...

Gerçeğe aşık bir insan korkar mı kapının önündeki gerçeklerden?

Her an çalmaya hazırlar kapıyı.

Şimdi sebepsizce suskunlar,

Korkar insan.

Söyleyeceklerinden, hissettireceklerinden...

Çalmak için kapıyı neyi beklerler bilinmez…

Bir şarkı mı, bir derin söz mü?

Korkar da söyleyemez insan.

Ne bir şarkı söylemeye sesi çıkar;

Ne de derin bir söz söylemeye, bir yazı okumaya…

YazarHATUN

Yolcu

Elinde valiziyle bekler,
Bir yolcudur o yabancı şehirlere.
Yolcudur, kalamaz nefesinin son damlasına kadar.
Gitmek zorundadır; istemez bu şehri.
Gitmek ister; özlemiştir bir şehri.
Belki çok mutlu;
Belki payidar kalacak bir mutsuzlukla terk etmek,
Memleket bellediğin o hırçın şehri.
An gelir arşınlarsın yolları tek bir insana.
Arşınlarsın kalbinle geçip gittiğin,
Onun için terkettiğin şehirleri
Değer...
O'na değer...
-Sol'un derin mabedine- el sürmek için gidilir yollar.
Peki ya defalarca ağlayarak ayrıldığın bir yerse o koca şehir...
Yüzeyi küçük, anlamı büyük!
İçindeki o tek insanın kalbi kadar temiz ise o şehir,
Memleket bellenmez mi hiç!
Bazense son veda demektir yolculuk,
Son kez arşınlamak bir şehri.
Türkülerle özlemek.
Gözlerden akması demektir,
Kalpten gelen derin damlaların...
Tek suçlusu türküdür, türkü...
Milyonlarca söz verilir kalbe "bir gün gideceğim o şehre..."
Avunsun cenan...
Bilir yürek milyonlarca şehirde tek bir kapı vardır çalınacak.
Yemini vardır bir gün çalacak!
Sokaklar, caddeler, yüzler değişebilir ama gidilecek
Ev tektir...
Sadece o eve gönderilir özlem mektupları.
Sadece o mektup için saklanır en güzel kağıtlar.
Sadece o kağıt için tutulur kalem, dökülür kelam;
En güzelinden...
Ve ben bir yolcuyum yolunda
Arşınlarım kalbini milyonlarca kez
Geceler benimdir
Dayarım canımı gözlerinin kahvesine
İzlerim dünyayı gözlerinden...

YazarHATUN

Ölüm mü...

12.08.2016

Hayat sürprizleri ile meşhurdur.
Sever ağlatmayı hayat,
Bazen ise güldürmeyi kıkır kıkır.
Bazense ölümle taçlandırır kötü şakalarını.
Bilirim nefesi şah damarımızda ama düşünmezdim
Bu denli yakın olacağını...
Can'ımın canının yanacağını düşünmemiştim.
Onun gözlerinden dökülen kıymetliler
İlk kez bu denli deldi işledi kalbimi.
Tuttuğun elin buz gibi olması değil de,
Onunla yaşadığın ya da yaşayacağın her anı,
Her dakikayı,
Her saati dondurmak
Hatta ertelemek sonsuza kadar...
Ve sever ölüm hiç ummadığın anda hatırlatmayı kendini.
Bir imtihan bu.
Söylemek istediği sarıl sevdiklerine,
Her an zamanı donduracaklarmış gibi
Ya da erteleyebilirlemişcesine güzel günleri...
_____________________
Seni Seviyorum Can'ım...

YazarHATUN