uzun zamandır yazmıyordum
çünkü güzel bir tatil ve iki hafta geçirdim
düşünmeye fırsat bulamadığım güzel zamanlarım...
şimdi tekrardan bakıyorum, görüyorum ve düşünüyorum
sizin düşünemediğiniz incelikte ve seviyede...
insanların katmanları vardır,
kendi eliyle kendini yerleştirdiği basamaklar...
ruhunuzun, kişiliğinizin, duygularınızın ve düşüncelerinizin basamakları...
bilmiyorum benim kafamda çağrışan ile sizin okuduğunuzda oluşan aynı mı?
bazı insanlar bazıları için isteyerek ve istemeyerek basamak olurlar hayatlarında.
ben isteyerek basamak olanlardanım, daha doğruyu ve güzeli görebilmeleri için
ve en önemlisi nirvana olabilmek için.
nitekim hayatlarından çekildiğimde gördüğüm yalpalanmalarının
eserimin derin eksikliği olduğunu bilirim.
ben ise basamak tercih etmem birilerinin üstlerine basıp geçmek huyum değildir, bilinir.
ben gözlemlemeyi severim, en yakınlarımın ise kalplerini hissederim,
kahkahalarını işitirim,
gözyaşlarını silerim bazen beraber ağlarım.
sol'uma basarım bilirim bazılarını rahatlatır ritmim,
oldukları yerin sesini duymak hoşlarına gider.
neden bilmiş yazıyorum sizin gözünüzde bilmiyorum.
ben buna "kendini bilmek" diyorum.
bazen çok düşünüyorum bu konu hakkında neden?
yapılan saçmalıkların sebebi var mı?
kendinizce girilen tavırların sizin tabirinizle triplerin...
kaybedilenin suali olunmaz
sormamalısınız neden diye?
neden'i sizde
hayat'ınız sizde
her şey elinizdeyken,
kaybetmekte sizde kazanmakta...
neyi, nasıl, ne zaman...
işte zaman benim.
kazanan benim.
"ruhuma dokunan kalp" bastan başa benim...
hep "ben'im" sadece "benim"
bak bana sana göre megolaman mıyım?
sen beni benden iyi bilirsin...
tabiki değilim.

YazarHATUN