gidiyorum ben.

Yarım, parçalara ayrılmış sevgiler tatmin etmiyor artık beni... kırıntılar doyurmuyor kalbimi. Soylenecek ne varsa yutuyorum şimdi.
Yorgunum. Yorgun düştü kelimelerim. Yolumu çizdim. Yolumuzu çizdik artık.
Yeter !!!
Soyleme artık, inanmamı bekleme inancından yoksun kalmış cümlelerine...
Sus !!!
Kendini anlatma bana, gerek yok. Yalanların doğruları olmaz hernasılsa...
ve....
Elveda.
Soylenmemiş ne varsa dilimde... bana dair, bize dair.. gidiyorum ben.

Melis ŞAHİN

..............

Onümüzde koca bir sınav var. Dayanma, sabretme sınavı olacak bu. Burdan gidicez ve herşey yeniden başlıcak, hissediyorum herşey değişicek. Gitmeden bir sürü değişiklik yapmaya başladım. Eskilerin üstüne sünger çekiyorum. Bütün eski hatıra defterlerimi, yazdıklarımı, şiirlerimi yırttım attım. Binbir duygu vardı içnde ve yoruyordu. Okudukça yoruluyordum. Eski fotoğrafları rafların arkalarına sakladım, bazılarını cdlere çektim. Ortada kalmamalıydı geçmiş. Sonra hayatımdaki insanları gozden geçirmeye başladım. Ağırlık yapanları kalbimden attım. Bazılarınında yerlerini sağlamlaştırdım. Kalitesi artmalıydı ki kalıcı olsun. Anladım ki yıllanmış olanlar değil, bana değer verenler kalmalıydı. Mizacımı tekrardan sertleştirdim, kolay kolay kimse yaklaşmasın diye. Biraz duygusuz biraz da ruhsuz olalım dedik. Boylesi güzel mi denicez.  "Büyüdün" diye teskin ediyorum kendimi, gorende küçük bir çoçuğa diyorum sanır. Burdan gideceğimi düşününce artık gozlerim doluyor, eskisi kadar mutlu olamıyorum. Kardeşime her bağırışımda direk aklıma gelen "bağırmayı bile ozleyeceksin".. sadece bu. Gozlerim doluyor hemen sarılıyorum ona. Sanki olüme gidiyorum :D Anneme konusunu acınca oda kapatıyor, dayanamıyor. Ayrı kalmadık, kalamadık, dayanamadık :(
Şimdi neden anlatıyorum bunları bilmiyorum. İhtiyac belki de. Biliyorum ki benim bu hissettiğim duygu yumağının içinden onlarda dolandı geçti, basardılar. basarıcam. Ozlücem.

Melis ŞAHİN

Kimim ben?

Birbiriyle tamamiyle zıt olan 2 insanın kızıyım ben. Yüzüm bazen batıya donük, bazen doğuya... Ama kendimde oluşan zıtlıkları da seviyorum ben. Duygularımın, düşüncelerimin inişli-çıkışlı olması bu yüzden. Bazen kişiliksiz miyim ben? diye soruyorum kendime, oyle ki bu beden, içinde bir sürü insanı barındırıyor. Bana bağlı, bana benzeyen, benden uzak.. Ama ne hikmetse bütün hepsi tek bir kapıya çıkıyor.

Kopup gidiyorum, kendimin otesinde oluyor davranışlarım. Bunu yapan ben miyim? diye soruyorum kendime. Bazense kendimi çok dizginliyorum. Duygusuz, kibirli ve fazla gururlu olduğum zamanlar oluyor. Ben ki romantik komedinin, en basit aşk sahnesinde gozleri dolup, sonra hüngür hüngür ağlayan sıradan bir kızım. Etrafımdaki insanların çoğuda ruh halimin sık sık değişmesinden şikayetçi. Elimde değil.

Bazen sanki ne istediğimi bilmiyorum. Hiçbir zaman bir beklentim tam olarak gerçekleşmiş ve beni tatmin etmiş değil. Hayallerim var... Başarabileceğim meçhul olan. Çok yolum var...

Melis ŞAHİN