..............

Onümüzde koca bir sınav var. Dayanma, sabretme sınavı olacak bu. Burdan gidicez ve herşey yeniden başlıcak, hissediyorum herşey değişicek. Gitmeden bir sürü değişiklik yapmaya başladım. Eskilerin üstüne sünger çekiyorum. Bütün eski hatıra defterlerimi, yazdıklarımı, şiirlerimi yırttım attım. Binbir duygu vardı içnde ve yoruyordu. Okudukça yoruluyordum. Eski fotoğrafları rafların arkalarına sakladım, bazılarını cdlere çektim. Ortada kalmamalıydı geçmiş. Sonra hayatımdaki insanları gozden geçirmeye başladım. Ağırlık yapanları kalbimden attım. Bazılarınında yerlerini sağlamlaştırdım. Kalitesi artmalıydı ki kalıcı olsun. Anladım ki yıllanmış olanlar değil, bana değer verenler kalmalıydı. Mizacımı tekrardan sertleştirdim, kolay kolay kimse yaklaşmasın diye. Biraz duygusuz biraz da ruhsuz olalım dedik. Boylesi güzel mi denicez.  "Büyüdün" diye teskin ediyorum kendimi, gorende küçük bir çoçuğa diyorum sanır. Burdan gideceğimi düşününce artık gozlerim doluyor, eskisi kadar mutlu olamıyorum. Kardeşime her bağırışımda direk aklıma gelen "bağırmayı bile ozleyeceksin".. sadece bu. Gozlerim doluyor hemen sarılıyorum ona. Sanki olüme gidiyorum :D Anneme konusunu acınca oda kapatıyor, dayanamıyor. Ayrı kalmadık, kalamadık, dayanamadık :(
Şimdi neden anlatıyorum bunları bilmiyorum. İhtiyac belki de. Biliyorum ki benim bu hissettiğim duygu yumağının içinden onlarda dolandı geçti, basardılar. basarıcam. Ozlücem.

Melis ŞAHİN