çözün beni :)

Kolaysa çözün beni. Anlayıp yola koyabilecek misiniz, bakınca anlaşılır mı herşey? Okunur mu gözlerimden gördüğünüz kişinin çok ötesindeki ben? Bu kadar basit mi bir insanı çözüp sen busun demek? Diyemezsiniz onu bunu bilmem, bana diyemezsiniz. Siz beni tanımadınız ki tanıdığınızı sandınız ya hep yanımdaydınız ya da tam karşımda. Olduğum gibi kabul etmek zor geldi size. Çünkü bana dayanabilecek ne sabrınız ne zamanınız ne de doğru düzgün bağlı olduğunuz bir duygunuz vardı. Siz bende zaman öldürmeye geldiniz belki de... ve bitti. Ne doğru düzgün yola çıkabildiniz benimle ne de çıksanız bile devam etmeyi bildiniz. Hep virajlardan kaçıp geri döndünüz. Hiç biriniz anlamadınız ben kimseyi kolay kolay bırakmam oralarda. Hepiniz. Arkadaş, dost, sevgili hepsi bir yerde hep yabancı oldu bana. Korktuğum düşünceler başıma geldi birer birer, görmek istemediğim, tahmin etmediğim yüzler fark ettim. Yoldan her vazgeçişlerinde, bitişlerinde sende mi böylesin sen bu muydun demekten yorgun düşürdünüz beni. Her seferinde arkamı dönüp yola devam etmesini bildim. Biliyorum ki bir gün yine bir arkadaş, bir dost, bir sevgili korkup dönecek bu engebeli yoldan. Söküğü tamamlar gibi biri girip devam edecek ve sonra oda vazgeçecek. Herkesten önce yalnızlığı sevmeli insan. Seni seviyorum diyenlerin bırakacağını dostumsun diyenlerin sırtından vuracağını hep yanındayım diyenlerin gözlerini açtığında yanında olmayacağını iyi bilmelisin. En çokta kendini sevmelisin. Seninle konuşacak bir beynin, duygularını seninle paylaşacak bir kalbin, her yola seni yalnız göndermeyen bir bedenin var. Kendini çift kişi hayal edip yaşamalısın. Yalnızlığın gerekliliği budur.

Melis ŞAHİN