Sonlar

Uzun zamandır yazmıyordum. Meziyetlerime daha sıkı sarılmam gerektiğini fark ettim. Biri çocukluğumdan beri dans diğeri ise ellerimden akan yazılarım.  İlham kaynağım geri dönünce aşk namına dökecek cümlelerim havaya uçtu sanki... Ama şunu fark ettim insan sevdiklerinin yokluğunu düşünüp o an kendine çektirdiği acı ile milyonlarca kelime sıralayabilir.
Yok olmak. yokluk... Bazen şu koskocaman dünyada minik hatta misminik işe yaramaz bir insan gibi görüyorum kendimi. Bazen dünyayı fethetmiş koskoca bir kadın gibi hissediyorum kendimi yüceleşiyorum sanki. Sonra şu hiçliğime dönüp sevdiklerime sığınıyorum. Bırakıyorum onlara kalbimi. Sonra geçip onlarsızlığı düşünüyorum. Uçurumun kenarına itiyor düşünceler gözlerimi kapadığımda boşluğa düşüyorum. Seçilmiş yalnızlık, soyludur. Ama itilmiş bir yalnızlık... Tarifsiz. Onlarsızlık sevgisizlik demek, güçsüzlük demek, sonucu hayata karşı yenik düşmek demek... Güçlü olamam. Kendimi biliyorum.
Kimse hazır değildir sonlara...

 Melis ŞAHİN

 

Tek olmak.

Bu gece yalnız hissediyorum kendimi uzun bir zamandan sonra yine aynı his.
insanlar üzerinden mutlu olmamayı bu gece bir kez daha öğrendim ve son öğrenişim olacak eminim.
mutluluk bir kuşun kanadında olmalı artık, tuttuğun kalemde, yazdığın tek cümlede, belki de aynaya baktığında gördüğün surette var olduğun ve nefes aldığın her dakika her saniye için şükretmelisin Allah'a böyle mutlu olmak her daim mutlu olmaktır belki de...
İnsanların ne kadar bencil ve düşüncesiz olduklarını hepimiz düşünmüşüzdür. Bende eminim birileri için bu kefede olabilirim. Gocunmuyorum dertlenmiyorum. Önemli olan değer verdiğim insanların beni bu kefeye koymaması. Etrafımdaki insanlar beni sadece kötü olduklarında, yanında olmamı istediklerinde başka zaman beni hatırlamadıklarını bile bile hep var oldum yanlarında. Kardeş gibi arkadaş gibi dost gibi sırdaş gibi... O insanlar yeri geldi incitti, yeri geldi gitti, yeri geldi kötü anlarına denk geldim. Ama hep kalmaya çalıştım onlarla. Değer vermek böyle birşey işte. Sonra benim dertli anlarım oldu kimse olmadı yanımda herkesin işi vardı.  Kötü anlarım oldu sinirlendiğim zamanlar seni çekemem dediler. Ya işleri vardı ya başka bahaneleri. Ya da sadece gülmeyi, mutlu olmayı seviyorlardı. Benle zaman kaybedemezlerdi. Bu gece anladım Yalnız olmak çok güzel, aradıklarında açmamak, keyifsiz olduğun anlarda bile tek kalıp mutluluğunu kendin yaratmak güzel. Kendine dost mu arıyorsun dağ, taş, toprak yoldaş sana.  Tek doğduk Tek öleceğiz unutma.

Melis ŞAHİN