hayat...

• 
  

  Bazen insanlara yalvarırcasına bakar mısın gözlerine, kırıldığını belli edercesine kısık cıkar mı sesin belki de içine biriken cümlelerin boğazında düğüm olmuştur artık cıkmaz sesin konusasın gelmez. Yaşadın mı?

  
  

  Yaşıyorum.

  
  

  Sesim çıkmıyor çok şey anlatmak istiyorum bazen bağırmak istiyorum bazen de sarılarak ağlamak ama sadece istiyorum işte. Öyle kalmak zorundayım. Elden gelmiyor daha fazlası.

  
  

  Öyle bir an geliyor bir omuz arıyorsun o yanında bir şey yapmasa bile kafayı yaslayıp susmak istiyorsun ve seni susarken bile dinlesin istiyorsun içinden geçenleri duysun istiyorsun. Sımsıkı sarılsın istiyorsun, soluna sımsıkı basarcasına. Deli gibi soluna... Orada kalbi yokta sanki sen atıyormuşsun gibi hissettirecek birine ihtiyacı var senin benim herkesin...

  
  

  
  

  Ne kadar zor biliyor musun deli gibi emek verdiklerini avuçlarından akarcasına yere bırakmak, rüzgara savurmak gözyaşlarında akıtmak.
• 
  

  Her zaman öyle olmuştur işte herkes seni elde edene kadar nadide bir parçasındir, zamanla sıradanlaşırsın. Senin için ölüp biterler ama zamanla senden vazgeçişleri kolaylaşır. O zaman her şeyden şüphe duymaya başlarsın,

  Aşktan, sevgiden...
  

  
  

  Sen seni soluna basan adamın artık sıradan sarılışları nedir bilir misin? Ya da yüzünü avuçlarının içine alıp koklayarak öpen adamın artık gözlerine bakarken üşendiğini...

  
  

  Bana kimse aşktan bahsetmesin bazıları benim gibi şanslıdır solunda hisseder her daim. Yediği içtiği aşk olur, bazıları da aşk yasıyorum ben der sıradan bir ölümle bu hayatı noktalarlar...

  
  

Yazar Hatun