Arkadaşımla yaptığımız beyin fırtınasından sonra
ne yemek istediğimize zorda olsa karar verdik.
Mutfağa geçtim
Televizyonu açtım ama kulağımdan akıp gidiyordu müzik
Ben beynimi dinliyordum her zamanki gibi
Düşünceler istila ederken benliğimi
Ben patatesle haşır neşirdim.
Patatesi soyacak yardımıyla temizliyordum,
Bir yara vardı üzerinde.
Her yeri temizlenmişti bir orası kalmıştı.
Geçtim üstünden defalarca,
Yara geçmek bilmiyor.
Bıçakla oydum, aldım yarayı,
Oyuk kaldı orası, bomboş.
Şekilsiz bir boşluk;
benzersiz bir boşluk.
Ne yapsan da yeri dolmayacak cinsten...
Hayat böyledir işte...
Yaran varsa zorla da olsa belki söküp atabilirsin.
Ama o benzersiz boşluğa kimseyi, hiç bir şeyi koyamazsın.
Dolmaz çok iyi bilirsin.
Tuhaf değil mi?
En ufak bir şeyden koskoca bir dünya yaratabiliyorum kendime,
Ufak bir yaradan koca gerçeği sunabiliyorum önüne.
Görmek istedikten sonra gerçek her yerde...
Yazar Hatun
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder