biriktiğini hissediyorum, sinsice.
sorguladıklarımın en başında masumiyet...
bakıyorum kendime
ne kadar masumum şimdi,
kalmış mı tek zerre masumiyetimden?
bakıyorum etrafıma
masumiyetine sığınmak için çabaladıklarım...
bulduğum kadar temizler mi,
yoksa onların içleride benimki gibi pis kuyu mu?
karanlık, sessiz, dipsiz...
dışardan gördükleriyse hırçın deniz
bir ben bilirim içimi...
boğmak istememek mi bende ki
yoksa arınmak için heves mi?
kalbim kaybolup giderken bir ruhta
ya ben boğulursam onda
bilmediğim gerçekler
şu yağan yağmur gibi çarparsa yüzüme
sert, vurdum duymaz...
Yazar Hatun
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder