zaman muhtaç

Bazen zamana muhtaç kaldığını hiç düşündün mü? İnsanlar... düşündükleri, hissettikleri, istedikleri belli olmayan dengesiz varlıklar...
Kabuğuna kapandın mı hiç? herkesle gülüp dururken birden soğudun mu yine o herkesten. Sustun mu, tepkisiz kaldın mı yeri geldiğinde, odün verdin mi gerçeklerinden en onemlisi kimliğinden? sen kendini kaybetmişsin o zaman... ben kendimi kaybetmişim o zaman. Ne olucak şimdi sevdiklerimize duvar mı orelim? saklayalım mı gerçekleri.. çok severken uzak mı duralım. yapamıyoruz işte. uzak duramıyorum işte. ama korkuyorm. sonra zamana muhtaç kalıyorum. kaldım. beni -ben- yapmasını bekliyorum şimdi. çünkü ozlüyorum.

melis şahin

Gerekirse sil !

   İnsanları anlamadığını düşündüğün anda başa sar herşeyi, gerekirse sil insanları. Tekrardan başla, tekrardan tanış, tanı onları. Gostermedikleri yüzlerini oğrenmeye çalış, sırlarını duy ama herşeyi sakla beyninde, kalbinde... sonsuza dek saklayacağına yemin et sevgini, saygını, sırrını, onların sırlarını... hatta sev düşmanı, dostunu, tanışacaklarını. Bekle geleceği, soyleme "keşke" sakın geçmişe, anı yasa şimdi... Ama gerektiğinde çok üzülürsen sil hepsini...

Melis ŞAHİN

şarkılarr...

bazı şarkılar vardır seni dizelerine gomer çıkamazsınn... günlerce hapsolursun, melodisine yasaman için sanki sadece ona ihtiyacın varmıs gibi... seni mahveder. Bazen de bazı insanları hatırlarsın dizelerde. Ya gomersin onları, bir daha o dizelerden uzak durursun. Bazen de boğarsın o insanı o dizelerle, farkına varır gerçeklerin... farkına varır duyguların... sonra oda kopamaz o dizelerden. Bir bakmıssın aynı dizelerde sadece siz varsınız. Size ait, sizi anlatan cümleler... sonra da ikiniz tek bir şarkının esiri olmussunuz...

Melis ŞAHİN

tşk.ederim

isyandasın, için ağlıyor, gözyaslarına gömmüssün ruhunu, çıkmazdasn...
isyandaym, kan ağlıyor içim, beni gozyaşlarına gömmüssün...
her bir çığlığında boşlukta yankılanıyor yarattığın sonsuzluk...
sana yapma! diyen sesler her tarafta... gözyasların... elin son kez değiyor sevdiklerine son kez bakıyorsun gözlerine.. doyamadın ki onlara doyamadın ki bana...
elveda sevgilim...
elini tuttuğumda çeksemde kendime seni işe yaramadı gittin,
kaybettim seni kelimeler yetmedi sevgilim yasatmama seni
seni çok seviyorum... ruhunu sonsuzluğa gömdüğünde benide yanında götürdüğün için seni seviyorum...
bende öldüm senle... serin sularda... beni sevdiğin için tşk.ederm....

melis şahin

bunlar şimdi sana son sozlerim.. bu yazıdan sonra ben olmucam hayatında ben olmucam cümlelerinde.. aslında hiçbiri benim olmamıştı ben bana ait saymışm. Bir kez daha yanıldığımı anladım. hoşçakal.. tanımsız insan.. bir sıfatın bile olmadı bende hiçbir kefeye koyup yakıştıramadım seni.. elveda... varlığımı hissetmedin  yada ben farkedemedim olsun zararın neresinden donersek kardır canım.. mutluluklar dilerim sana... aşklarınla sevgilerinle ve hakettiklerinle... sen benden vazgeçtin... şimdi sıra bende...

Melis ŞAHİN

yeditepeli şehir...

İstanbul'u ilk kez sevdiğimi hissettim. Bir şarkı var ki sevdirtti İstanbul'u... ve dizeler şoyledir...
"...İstanbulda bir çınar kendi kendine sorar
Nerdeyim derede yeşil gülyüzlüm yedi tepeli şehrim
Gözlerim göremez ki artık yüzünü güzelliğini
Bir yanın kirli güller içinde yoksulluk öbür yanın..." diye devam eder. Bir oğretmenim soylemiş bunu... dinledim... ruhumu aldı uzaklara gotürdü.. gozlerim doldu.
O an kendimi yaslanmıs bir çınar gibi hissettim. İstanbul'da doğmus, orada büyümüş ve omrünün son demlerini yine orada geçirmekte olan bir insan gibi hissettim. O kadar tuhaf ki sanki ruhum başka bir bedende hüküm sürmekteydi. Sonra kendimi Büyükada'da faytonla dolaşırken hayal ettim. O yaşlanmıs beynime bir sürü anı sığdırmış, onları teker teker anmaktaydım ve kulağımda bu dizeler...

Melis ŞAHİN