Hoşçakal.

Ne demeliyim ki sana -ben gidiyorum- dedin. Senin için bu gayet doğal, normal birşeyken, bu senin için sadece şehir değiştirmek, ev değiştirmek, okul değiştirmekten ibaretken, bu benim için bir terkediş bir kez daha bitiş demek. Ben yine kafamda bir sürü soru işaretiyle sen ise vurdumduymaz gamsızken.. Ben seni bi kez daha bitirdim kalbimde, sen bir kez daha öldün bende.
Ben bi kere daha yanıyorum şimdi. Bir kez daha sensiz. Sen nerden anlayabilirsin ki. Ve bu son yazım. senin için, seni düşünürek yazılan. Sen ki kalbinde herkes yer açmıs, kimi sevdiği kime ne hissettiği hiçbir zaman belli olmayan yüce insan(!) hayattan ne istediğini bilmeyen, bazen kaybetmeye korkan, kaybetmemek için büyük bir cesaret gösteremeyen sen ... Hayatnda arafta kalmamı bekliyorsun. Yapamıyorum bunu. Sen beni sadece arafta koymadın, ruhumu hergün her sabah her gece girdaba attın .. girdap. senin hiç girmediğin ruhunun sıkışmadığı bir yer. Biz ki hiçbir zaman doğru düzgün anlamamış 2 insan. Ne ben senin istediklerini, söylediklerini anladım, ne de sen benim söylediklerimin altındaki anlamı kavradın. Ama ben bu kadar uyumsuzluk varken yine de çabaladım. Neden çabaladım işe yaradı mı? hayır. sen ki herşeyin üstünde atlayıp geçmek, cevapsız kaldığın yerleri söküp atmak isterken ben hep üstünde durdum. Boşa konuştum bazen boşa sustum.
Artık yolun açık olsun çoçuk. Kendine iyi bak. Benliğini kaybetme. Ne kadar benliğin bana ters olsa da sen onu kaybetme. Belki de seni -sen- yapan odur. Hoşçakal...

Melis ŞAHİN

gidiyorum ben.

Yarım, parçalara ayrılmış sevgiler tatmin etmiyor artık beni... kırıntılar doyurmuyor kalbimi. Soylenecek ne varsa yutuyorum şimdi.
Yorgunum. Yorgun düştü kelimelerim. Yolumu çizdim. Yolumuzu çizdik artık.
Yeter !!!
Soyleme artık, inanmamı bekleme inancından yoksun kalmış cümlelerine...
Sus !!!
Kendini anlatma bana, gerek yok. Yalanların doğruları olmaz hernasılsa...
ve....
Elveda.
Soylenmemiş ne varsa dilimde... bana dair, bize dair.. gidiyorum ben.

Melis ŞAHİN

..............

Onümüzde koca bir sınav var. Dayanma, sabretme sınavı olacak bu. Burdan gidicez ve herşey yeniden başlıcak, hissediyorum herşey değişicek. Gitmeden bir sürü değişiklik yapmaya başladım. Eskilerin üstüne sünger çekiyorum. Bütün eski hatıra defterlerimi, yazdıklarımı, şiirlerimi yırttım attım. Binbir duygu vardı içnde ve yoruyordu. Okudukça yoruluyordum. Eski fotoğrafları rafların arkalarına sakladım, bazılarını cdlere çektim. Ortada kalmamalıydı geçmiş. Sonra hayatımdaki insanları gozden geçirmeye başladım. Ağırlık yapanları kalbimden attım. Bazılarınında yerlerini sağlamlaştırdım. Kalitesi artmalıydı ki kalıcı olsun. Anladım ki yıllanmış olanlar değil, bana değer verenler kalmalıydı. Mizacımı tekrardan sertleştirdim, kolay kolay kimse yaklaşmasın diye. Biraz duygusuz biraz da ruhsuz olalım dedik. Boylesi güzel mi denicez.  "Büyüdün" diye teskin ediyorum kendimi, gorende küçük bir çoçuğa diyorum sanır. Burdan gideceğimi düşününce artık gozlerim doluyor, eskisi kadar mutlu olamıyorum. Kardeşime her bağırışımda direk aklıma gelen "bağırmayı bile ozleyeceksin".. sadece bu. Gozlerim doluyor hemen sarılıyorum ona. Sanki olüme gidiyorum :D Anneme konusunu acınca oda kapatıyor, dayanamıyor. Ayrı kalmadık, kalamadık, dayanamadık :(
Şimdi neden anlatıyorum bunları bilmiyorum. İhtiyac belki de. Biliyorum ki benim bu hissettiğim duygu yumağının içinden onlarda dolandı geçti, basardılar. basarıcam. Ozlücem.

Melis ŞAHİN

Kimim ben?

Birbiriyle tamamiyle zıt olan 2 insanın kızıyım ben. Yüzüm bazen batıya donük, bazen doğuya... Ama kendimde oluşan zıtlıkları da seviyorum ben. Duygularımın, düşüncelerimin inişli-çıkışlı olması bu yüzden. Bazen kişiliksiz miyim ben? diye soruyorum kendime, oyle ki bu beden, içinde bir sürü insanı barındırıyor. Bana bağlı, bana benzeyen, benden uzak.. Ama ne hikmetse bütün hepsi tek bir kapıya çıkıyor.

Kopup gidiyorum, kendimin otesinde oluyor davranışlarım. Bunu yapan ben miyim? diye soruyorum kendime. Bazense kendimi çok dizginliyorum. Duygusuz, kibirli ve fazla gururlu olduğum zamanlar oluyor. Ben ki romantik komedinin, en basit aşk sahnesinde gozleri dolup, sonra hüngür hüngür ağlayan sıradan bir kızım. Etrafımdaki insanların çoğuda ruh halimin sık sık değişmesinden şikayetçi. Elimde değil.

Bazen sanki ne istediğimi bilmiyorum. Hiçbir zaman bir beklentim tam olarak gerçekleşmiş ve beni tatmin etmiş değil. Hayallerim var... Başarabileceğim meçhul olan. Çok yolum var...

Melis ŞAHİN

mükemmel aşk?

Hemen hemen herkese o mükemmel aşkı bulmak, yasamak hatta bazıları parmakla gosterilmek ister. Kısacası herkes mükemmel aşka sahip olmak ister, gel gor ki kimse o mükemmel aşka sahip olabilmek için mükemmel insan olmak istemez. Hep karşı taraftan beklenir fedakarlık hatta bazıları kendini kusursuz sanır. Unutulmamalıdır ki aşk 2 kişiyle tek ruhtan oluşur. Bu ruhun ritmini yapılan fedakarlıklar ve verilen değerler oluşturur. Bunun için sağlam, cesur bir karakter gerekir. Günümüzde bu sağlam ve cesur karakterlere pek rastlamamaktayız. Neden diye sordunuz mu hiç kendinize? Ben sordum ve cevap aynen soyle "Herşeyin ucuzlaştığı dünyamızda, mükemmel bir aşk yasamak mümkün deil :) " Cevap ne kadar acık ve net değil mi? Çoğu insan herşeyi basit, ucuz, elde edilebilir gorüyor ki bu yüzden yüzsüzce hatta terbiyesizce bu mükemmel aşkı yasabileceğini sanıyor. Yasanmaz efendim,  yasayamazsınız. Egolarınız tavan yapmışken olmaz. İlişkiniz için kendinizden fedakarlık etmediğiniz sürece o pahalı duyguya sahip olup, ona yakışamazsınız. Benim bile sevebilme kabiliyetim bu kadar geniş ve gelişmişken hala kendimi mükemmel aşka layık goremiyorum. Kat edilmesi gereken çok yol var onümde. Yasanacak bir sürü kişinin hayatı var. Tecrübe edilmesi gereken çok şey...

Melis ŞAHİN

Yaşım 19 :)

Dün bir yaşa daha başlangıç yaptım. Bütün sorumlulukları, umutları ve beklentileriyle birlikte. Yine bol kahkalı, bol arkadaşlı, sürprizli bir yıl olucak benim için hissediyorum. 19 oldum ama şunu farkettim ki yasım kaç olursa olsun hiç büyümücem. Mesela dişilik abidesi, her günü topuklular üstünde geçen, wamp kadınlardan olmucam. Beceremem ki. Hem yakısmaz bence. Ben bütün herkesin yükünü basarıyla sırtlanan, her işin altından kalkan olgun kadınlardan da olmucam. Her seferinde bir sürü hata yapıcam. Yaptığım hatalardan otürü hep kendimi affedicem. Sonra da iyi ki yapmıssın Melis dicem kendi kendime. Dedim ya büyümücem ben. Hep hayallerim olucak bıkmadan sıkılmadan kurmaya devam ettiğim... Benim gülüşlerim olucak aldığım her darbeden sonra tekrar ortaya çıkan... Ve gozyaşlarım olucak kimseden çekinmeden dokebildiğim. Ama hepsinden onemlisi benim ruhum hep taze kalıcak... :)

Melis ŞAHİN