uzun zamandan sonra

uzun zamandır ilk kez yazıyorum buraya...
uzun zamandır bu kadar aykırı ruhum bedenime...
tarifsiz bir rota benimki
sonu karanlık göremiyorum gerçekleri
kör oldu ruhum
bana bir ışık gerek ufukta
bana bir yol
bana seven biri gerek
beni benden çok...

Yazar Hatun

son'dur

Ayrilik kacinilmaz sondur... 
Her bitis ise yeni bir baslangic. 
Bilinmezliklerin cam kenarina kesilmis bir bilet belki de... 
Bazen de isteyerek caninin yanacagini bile bile duymaktir gercekleri.
 Ve oyle ki hayat olmasi gerektigi gibi degildir.

 ‪#‎YazarHatun‬

pişmanım

Pismanliklarini farkeder insan. 
Hayallerinde hep baska yolu vardir. Planladigi cok farkli bir yol ama cesaret edemez.
İste o noktadayim. 
iki yolun birlestigi yerdeyim. Var oldugum yoldan cikip kendime kapi acmak var. 
Korkuyorum. 
Bir el mi bekleyecegim beni iceri cekecek ya da kapiyi acacak bir guleryuz. 
Bilmiyorum. 
Dumduz bir cizgi cekmek var, icimdeki oyle soyler. Nasil yaparim... 
Bilmem...

 ‪#‎YazarHatun‬ 

ansızın

Ertelenmış yalnızlıklar biriktiriyoruz kendimize
Son kullanma tarihi belirsiz birliktelikler
Bazen kıymet biliyoruz
Bazen hor kullanıyoruz
Az çok dayandırmaya çalışıyoruz elimizdekileri
bir hedef koyuyoruz kendimize
bu son diyoruz belki de
hedeflere ulaşıyor, sonlar sonsuz oluyor bitmiyor
ama an geliyor ummadığın bir zamanda noktalıyorsun herşeyi
ansızın ...
 ‪#‎YazarHatun‬

Söz

parçalarımı sağda solda bırakmak istemiyorum
anılarımı bölmek istemiyorum
her şeyi tek bir ruhla yaşamak istiyorum
benim için çarpan bir kalple sarılmak istiyorum
bir beyin benim için düşünsün istiyorum beni benden önce
bir bedende ölmek istiyorum kokusunu her gece içime çektiğim
anılarım, fotoğrafların hızlı geçişlerinden oluşsun istiyorum.
bir öpüşmenin sıcaklığında samimi gerçek,
bir şarkının iki göz arasındaki anlamından ibaret olsun
gülerek ve ağlayarak anlattığım hikayeler
rakı masasında sevdiklerime...
kelimelerini bana ver anılarıma ortak ol
parmaklarını kat parmaklarımın arasına güveni hisset
hep yanımda kal
sonsuza kadar.
pişman olmayacaksın, söz...

‪#‎YazarHatun‬

hayat...

• 
  

  Bazen insanlara yalvarırcasına bakar mısın gözlerine, kırıldığını belli edercesine kısık cıkar mı sesin belki de içine biriken cümlelerin boğazında düğüm olmuştur artık cıkmaz sesin konusasın gelmez. Yaşadın mı?

  
  

  Yaşıyorum.

  
  

  Sesim çıkmıyor çok şey anlatmak istiyorum bazen bağırmak istiyorum bazen de sarılarak ağlamak ama sadece istiyorum işte. Öyle kalmak zorundayım. Elden gelmiyor daha fazlası.

  
  

  Öyle bir an geliyor bir omuz arıyorsun o yanında bir şey yapmasa bile kafayı yaslayıp susmak istiyorsun ve seni susarken bile dinlesin istiyorsun içinden geçenleri duysun istiyorsun. Sımsıkı sarılsın istiyorsun, soluna sımsıkı basarcasına. Deli gibi soluna... Orada kalbi yokta sanki sen atıyormuşsun gibi hissettirecek birine ihtiyacı var senin benim herkesin...

  
  

  
  

  Ne kadar zor biliyor musun deli gibi emek verdiklerini avuçlarından akarcasına yere bırakmak, rüzgara savurmak gözyaşlarında akıtmak.
• 
  

  Her zaman öyle olmuştur işte herkes seni elde edene kadar nadide bir parçasındir, zamanla sıradanlaşırsın. Senin için ölüp biterler ama zamanla senden vazgeçişleri kolaylaşır. O zaman her şeyden şüphe duymaya başlarsın,

  Aşktan, sevgiden...
  

  
  

  Sen seni soluna basan adamın artık sıradan sarılışları nedir bilir misin? Ya da yüzünü avuçlarının içine alıp koklayarak öpen adamın artık gözlerine bakarken üşendiğini...

  
  

  Bana kimse aşktan bahsetmesin bazıları benim gibi şanslıdır solunda hisseder her daim. Yediği içtiği aşk olur, bazıları da aşk yasıyorum ben der sıradan bir ölümle bu hayatı noktalarlar...

  
  

Yazar Hatun