"Yorgunsun" dedi. Beni tanımasına bilmesine o kadar ihtiyacım olduğu zamanlar vardı; ki buda onlardan biriydi. "evet" dedim. "yaslan koy basını omzuma" dedi. Yaptım. "Uzun zamandır gorüşmüyoruz. Değişmişssin ozledim seni" dedi. Ozlemek... neyi, kimi, ne zaman, neden ozlemek? ozledim mi acaba onu bilmiyorum sadece şuan güvende olduğumu hissediyorum. "neler geçti başındna anlat. Yazı bitirdik eylül geçti ee sonrası?" dedi. Sanki masal anlatıyordum ben ona. Masalı yarım kalmış çoçuk gibiydi sesi meraklı sonucu bekleyen... "2-3 belki daha fazla oldu, bitti. Detay onemli değil şuan biri var hayatımda" dedim. Korktu sanki beklemiyordu. Aslında bende korkmuştm ama onun bu ani suskunluğuna daha çok korktum. Hep benden uzaktı çok uzaktı ama herzaman da yakındı çok yakındı. Ten kadar yakın, ruh kadar yakın... Beni tanıyordu herşeyi hissetmiş olmalıydı. "Ne olucak?" dedi "Ne ne olucak, mutluyum." dedim gülümsedim. Biraz rahatladı belki de zorunlu bir rahatlıktı bu bilmiyorum. "Alış buna." dedim "seni paylaşmak, herhangi biriyle seni paylaşmak..." dedi. "zor değil, sen hep yanımdasın en onemlisi kalbimdesin o sadece yakın bana" dedim. "nereye kadar devam edicek" dedi. "bilmiyorum devam ettiği yere kadar, onun benden vazgeçtiğini hissedene kadar, gozlerinde o ışığı goremediğim ana kadar hep benimle olucak" dedim. Rahatsızdı istemiyordu hayatımızda. "Diğerlerine ne oldu? Biliyorsun hayatına girdiler, bişiler sana bişiler oğretip geri gittiler...".  "Diğerleri hep otekiler olarak kaldı" dedim. "masal devam ediyor mu?" diye sordu "evet ediyor sonu biz yazıcaz" dedim sımsıkı sarıldı. işte bunu seviyorum =)

Melis Şahin

DipNot:
' Şuan ne kadar bunları yazsamda okumayacaksın belki fırsat bulamayacaksın belki de korkacaksın buraya adım atmaktan. ama iyi ki benimlesin =) '