seninle yasanmamış olmasını isterdim herşeyin.
ben bu sabah baska bir erkeğin gözlerinin içine bakmak isterdim
görmeseydim o iki kara elmas gözlerini.
teninde kaybolmak...
kollarının arasında kuytu koselere saklanmak güvenle,
yanmak belki de beni her öpüşünde
isterdim işte...
silmek herşeyi,
yakmak fotoğrafları, mektupları
atmak herşeyi çöpe
ve bırakmak geride geçmişi
yapamadım.
odamda öyle bir yerdeler ki şimdi
ben bütün hayallerimi, seni kattığım geleceğimi bir kutuya hapsettim.
senin haberin varmı?
bütün dualarımın öznesi, beddualarımın sebebi oldun.
çık kalpten diyince çıkmıyor insan
çıkmıyorsun işte.
neden yakıyorsun beni
neden hala hem varsın hem yoksun
sarma kollarını baska bedenlere, sarılma bana sarıldığın gibi
basma tam sol yanına sımsıkı, unutma
söz vermiştin bana "basım üstüne" demiştin...
ben gitsem bile orası bana ait çoçuk
orası hep benim...
bütün gülüşler yalan opüşmeler bizden harici...
en gerçek sendin... en gerçek bizdik
dokunabilir misin bir daha başka tene
ben yapamıyorum bunu...
katamıyorum kendimi baska bir kokuya
an duruyor zaman duruyor
şeytanın nefesini boynumda hissediyorum her daim yanımda
her daim bulandırıyor, katıyor geçmişi geleceğe mahvediyor beni
vazgeçiyorum her şeyden
sonra o söz geliyor aklıma "kalp kalbe ten tene değerse dönüşü olmaz..."
umudum yok hemde hiç yok ama yapamıyorum.
sen o kelimenin değerini bile hissetmiyorsun belki ama ben onun altında her gün ölüyorum
birinin "kadınım" dediği biri olmak...
o olmasada her gece onunla uyuyup, her güne onunla uyanmak
sen biliyor musun hissettin mi, kalbine aniden bir sızı girdi mi?
işte onlar benim ahlarım çocuk...
seni ben yeri geldi yar yaptım yara oldun, baba yaptım kıymet bilmeyen çocuğa dönüştün
dağ yaptım ezdin geçtin ben canımı koydum ortaya şimdi sen neredesin?
Melis ŞAHİN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder