..............

Onümüzde koca bir sınav var. Dayanma, sabretme sınavı olacak bu. Burdan gidicez ve herşey yeniden başlıcak, hissediyorum herşey değişicek. Gitmeden bir sürü değişiklik yapmaya başladım. Eskilerin üstüne sünger çekiyorum. Bütün eski hatıra defterlerimi, yazdıklarımı, şiirlerimi yırttım attım. Binbir duygu vardı içnde ve yoruyordu. Okudukça yoruluyordum. Eski fotoğrafları rafların arkalarına sakladım, bazılarını cdlere çektim. Ortada kalmamalıydı geçmiş. Sonra hayatımdaki insanları gozden geçirmeye başladım. Ağırlık yapanları kalbimden attım. Bazılarınında yerlerini sağlamlaştırdım. Kalitesi artmalıydı ki kalıcı olsun. Anladım ki yıllanmış olanlar değil, bana değer verenler kalmalıydı. Mizacımı tekrardan sertleştirdim, kolay kolay kimse yaklaşmasın diye. Biraz duygusuz biraz da ruhsuz olalım dedik. Boylesi güzel mi denicez.  "Büyüdün" diye teskin ediyorum kendimi, gorende küçük bir çoçuğa diyorum sanır. Burdan gideceğimi düşününce artık gozlerim doluyor, eskisi kadar mutlu olamıyorum. Kardeşime her bağırışımda direk aklıma gelen "bağırmayı bile ozleyeceksin".. sadece bu. Gozlerim doluyor hemen sarılıyorum ona. Sanki olüme gidiyorum :D Anneme konusunu acınca oda kapatıyor, dayanamıyor. Ayrı kalmadık, kalamadık, dayanamadık :(
Şimdi neden anlatıyorum bunları bilmiyorum. İhtiyac belki de. Biliyorum ki benim bu hissettiğim duygu yumağının içinden onlarda dolandı geçti, basardılar. basarıcam. Ozlücem.

Melis ŞAHİN

Kimim ben?

Birbiriyle tamamiyle zıt olan 2 insanın kızıyım ben. Yüzüm bazen batıya donük, bazen doğuya... Ama kendimde oluşan zıtlıkları da seviyorum ben. Duygularımın, düşüncelerimin inişli-çıkışlı olması bu yüzden. Bazen kişiliksiz miyim ben? diye soruyorum kendime, oyle ki bu beden, içinde bir sürü insanı barındırıyor. Bana bağlı, bana benzeyen, benden uzak.. Ama ne hikmetse bütün hepsi tek bir kapıya çıkıyor.

Kopup gidiyorum, kendimin otesinde oluyor davranışlarım. Bunu yapan ben miyim? diye soruyorum kendime. Bazense kendimi çok dizginliyorum. Duygusuz, kibirli ve fazla gururlu olduğum zamanlar oluyor. Ben ki romantik komedinin, en basit aşk sahnesinde gozleri dolup, sonra hüngür hüngür ağlayan sıradan bir kızım. Etrafımdaki insanların çoğuda ruh halimin sık sık değişmesinden şikayetçi. Elimde değil.

Bazen sanki ne istediğimi bilmiyorum. Hiçbir zaman bir beklentim tam olarak gerçekleşmiş ve beni tatmin etmiş değil. Hayallerim var... Başarabileceğim meçhul olan. Çok yolum var...

Melis ŞAHİN

mükemmel aşk?

Hemen hemen herkese o mükemmel aşkı bulmak, yasamak hatta bazıları parmakla gosterilmek ister. Kısacası herkes mükemmel aşka sahip olmak ister, gel gor ki kimse o mükemmel aşka sahip olabilmek için mükemmel insan olmak istemez. Hep karşı taraftan beklenir fedakarlık hatta bazıları kendini kusursuz sanır. Unutulmamalıdır ki aşk 2 kişiyle tek ruhtan oluşur. Bu ruhun ritmini yapılan fedakarlıklar ve verilen değerler oluşturur. Bunun için sağlam, cesur bir karakter gerekir. Günümüzde bu sağlam ve cesur karakterlere pek rastlamamaktayız. Neden diye sordunuz mu hiç kendinize? Ben sordum ve cevap aynen soyle "Herşeyin ucuzlaştığı dünyamızda, mükemmel bir aşk yasamak mümkün deil :) " Cevap ne kadar acık ve net değil mi? Çoğu insan herşeyi basit, ucuz, elde edilebilir gorüyor ki bu yüzden yüzsüzce hatta terbiyesizce bu mükemmel aşkı yasabileceğini sanıyor. Yasanmaz efendim,  yasayamazsınız. Egolarınız tavan yapmışken olmaz. İlişkiniz için kendinizden fedakarlık etmediğiniz sürece o pahalı duyguya sahip olup, ona yakışamazsınız. Benim bile sevebilme kabiliyetim bu kadar geniş ve gelişmişken hala kendimi mükemmel aşka layık goremiyorum. Kat edilmesi gereken çok yol var onümde. Yasanacak bir sürü kişinin hayatı var. Tecrübe edilmesi gereken çok şey...

Melis ŞAHİN

Yaşım 19 :)

Dün bir yaşa daha başlangıç yaptım. Bütün sorumlulukları, umutları ve beklentileriyle birlikte. Yine bol kahkalı, bol arkadaşlı, sürprizli bir yıl olucak benim için hissediyorum. 19 oldum ama şunu farkettim ki yasım kaç olursa olsun hiç büyümücem. Mesela dişilik abidesi, her günü topuklular üstünde geçen, wamp kadınlardan olmucam. Beceremem ki. Hem yakısmaz bence. Ben bütün herkesin yükünü basarıyla sırtlanan, her işin altından kalkan olgun kadınlardan da olmucam. Her seferinde bir sürü hata yapıcam. Yaptığım hatalardan otürü hep kendimi affedicem. Sonra da iyi ki yapmıssın Melis dicem kendi kendime. Dedim ya büyümücem ben. Hep hayallerim olucak bıkmadan sıkılmadan kurmaya devam ettiğim... Benim gülüşlerim olucak aldığım her darbeden sonra tekrar ortaya çıkan... Ve gozyaşlarım olucak kimseden çekinmeden dokebildiğim. Ama hepsinden onemlisi benim ruhum hep taze kalıcak... :)

Melis ŞAHİN

başladık

kendi kendime konuşmaya başladığım bir yaza daha hoşgeldim. hayırlı uğurlu olsun. basım goğe ermiş. istediğimi yaptırmıs hür bir insanım artık. mutlu muyum? tabikide hayır. bazıları(annem dahil :) ) iyi olmus boşver derken ben hala garip durumdayım :D .burda yazarken azda olsa ozgür kalabiliyor ruhum. dilime hakim olmak zor ama. hernese ne kadar paylaşsamda sağda solda, muhterem kişi gormeyecek. rahatım bu yüzden. ne demeli nerden başlanmalı bilmiyorum. herkes kendince haklı demeliyim sanırım. haklıyım içimi acıtsada yapmak zorundaydım ben meraklı değildim boyle olmasını ya da deliler gibi istemedim aslında. kendi ellerimle bu sefer ben gonderdim seni ve sende ilk kez kırmadın beni. yalnız değilim, sensizde yaşayabiliyorum. ama o anda kendimi ortada kalmıs, bırakılmıs gibi tuhaf hissettim ilk kez boyle oldu. yanaklarım kıpkırmızı, sesim titrek, gozlerim dolu. azıcıkta yalnız. Ve sen. sen bensiz yaşıyorsun üstelik yalnız değilsin. boşver üzülmedin bile bu karar için hissedebiliyorum. aslında kafan rahatladı.şimdi okusan saf mısın kızım beni anlamıyorsun falan dersin. abi anlatmadın ki doğru düzgün sen kaçaktın ben açık kitap. ben kendimi ne kadar anlatıysam sana sen o kadar sustun aslında. senin hayatın senin kararların tabi ama benim hayatımda olmayı istemen belki bencillikti hiç bunu düşündün mü. hernese sen beni anlayamayacak kadar duygusuz ben seni anlayamayacak kadar mantıksızım. umarım unutmazsın beni.

Melis ŞAHİN

evet istiyorum.

Boyle kafa dengi birini istiyorum.. kimin ne soylediği umrumuzda olmasa ne olduğumuz ya da nasıl goründüğümüz mühim olmasa, biz yanlızca "biz" olsak mesela. Gizsiz sırsız biz, bedenimizle ruhumuzla biz olsak sadece.

Hem biricik dostum olsa hemde deliler gibi sevdiğim adam.. En sacma kuruntularımı, en dandik sevinçlerimi, en büyük üzüntülerimi ona acsam, çekse çenemi, beni. "Sen üzülme, ben hep varım" deyip sarılsa mesela hüngür hüngür ağlarken. Evet -ağlamak- gozyaşlarımı, içimdeki tek acizliği o gorse yalansız riyasız. Çok sinirlendiğinde sakinleştiği tek liman ben olsam, gozlerinin içine baktığımda anlasam derdini, kederini.

Yeri geldiğinde birbirimizin kavga arkadaşı olsak, bağırsak çağırsak birbirimize ama 5-10 dakika sonra sarılsak barışsak mesela çoçuk gibi. Benimle kütüphanede takılsa mesela fısır fısır konuşmaya çalışsa saçma sapan kitap muhabbetleri yapıp, sırf kapağını sevdik diye kitap okusak mesela :D Psikolojimize gore filmler izlesek, bazen kakır kakır gülsek, bazen hüzünlensek beraber. Sırf filmdeki o kadın sevdiği adama veda edemeden oldü diye ağlasak mesela :D Yanında utanmadan çekinmeden içebildiğim tek insan olsa kahkalarımı çekse... Herşeyden onemlisi en çok ona güvenebilsem mesela ve inansam sozlerine... çok mu zor, çok mu şey istiyorum?. Evet istiyorum . :)

Melis ŞAHİN