Birisi var. Sana benziyor, sana benzetiyorum, seni onun yerine koyarak ona yaklaşıyorum oyle dokunabiliyorum ona. Yoksa taamülüm yok bilirsin başkasına. Sonra bir bakıyorum ki ona, bakışlarınız benzemiyor, sesi sen değil, kokusu bambaşka. Tuhaf geliyor, yabancı olduğunu anlıyorum bir kez daha... Ama senden daha çok seviyor beni, üzmüyor mesela. Romantik, daha yaratıcı. Ama onunla susup uzaklara dalmıyorum, sokulamıyorum kollarına dedim ya kokusu farklı. Sozüne hem inancım hem güvenim var. Aldatmadı aldatmayacak hiçbir zaman, ama kollarında güven bulamıyorum. Onunlayken bana hiçbirşey olmayacak deyip elimi veremiyorum ona. Onu saat bası aramıyorum, mesaj atmıyorum hatta hergün konuşmasak bile olur dedim ya güvenim var ona, aldatmaz, kandırmaz. Oda bazen bundan şikayetçi. "Hiç mi kıskanmıyorsun beni?" diye soruyor arada. Yalandan "eh biraz" diyip gülümseyip, çeviriyorum yüzümü. Yüzümdeki tarifsiz ifadeyi gormesine gerek yok. Bilirsin acık kitap gibiyimdir. Herşey okunur yüzümden.
Melis ŞAHİN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder